Χωρίς ρυθμό και ένταση στο Split..!

Ο πρώτος αγώνας στο Stadion Poljud της Κροατίας στις 10 του μηνός δεν ξέφυγε από τα τετριμμένα. Δε συνέβη κάτι έξω από τα συνηθισμένα των παρελθόντων μηνών (ή και ετών για κάποιους). Με άλλα λόγια, ο ΠΑΟΚ πάλι δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί τα σημαντικότατα λάθη του αντιπάλου. Δεν πέτυχε να κάνει δικά του τα αστεία δώρα των Κροατών. 

Είναι αλήθεια ότι οι παίκτες του δικεφάλου εφάρμοσαν αρκετά επιτυχημένα το pressing στα 3/4 του γηπέδου. Έκλεψαν ουκ ολίγες φορές τη μπάλα στην επικίνδυνη ζώνη των Κροατών. Εντούτοις, αποδείχθηκε δώρον άδωρον. Είδαμε αργές κινήσεις σε καταστάσεις 4v3 και άστοχα τελειώματα ερασιτεχνικού επιπέδου. Η έλλειψη έντασης ήταν και πάλι εμφανής. 

τα δεδομένα καθιστούν το δεύτερο παιχνίδι πιο επικίνδυνο από το πρώτο, καθώς ο δικέφαλος θα έχει στο νου του να σκοράρει και η άμυνα δεν είναι το φόρτε του, ακόμη!

Από την άλλη, τα αμυντικά λάθη του δικεφάλου δεν μας έδωσαν την εντύπωση ότι υπήρξε κάποια, έστω μικρή, βελτίωση. Οι ίδιες αδυναμίες καλά κρατούν! Οι αιτίες βρίσκονται στη συνολική φιλοσοφία της ομάδας. Θα επανέλθω με αντίστοιχο άρθρο λίαν συντόμως.

Κάθε φορά που η Hajduk Split ανέβαζε στροφές, η μεσοαμυντική αντίδραση του ΠΑΟΚ ήταν τουλάχιστον μία ταχύτητα κάτω. Η ένταση στο παιχνίδι της κροατικής ομάδας, από τη μέση και εμπρός, ήταν τέτοια που δεν μπορούσε να βρει αντίστοιχη αντίδραση από την ελληνική ομάδα. Οι λευκοί, όπως είναι το nickname τους, φάνηκαν ιδιαίτερα επικίνδυνοι, έχοντας στην τάξη τους τον γνωστό μας Marko Livaja. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, τα δεδομένα αυτά καθιστούν το δεύτερο παιχνίδι πιο επικίνδυνο από το πρώτο, καθώς ο δικέφαλος θα έχει στο νου του να σκοράρει και η άμυνα δεν είναι το φόρτε του, ακόμη!

Στο κέντρο η εικόνα ήταν μοιρασμένη. Ο ΠΑΟΚ έκλεψε μπάλες, κυρίως με τον Θεοχάρη Τσιγγάρα, ο οποίος και προώθησε τη μπάλα άμεσα στην επίθεση, χωρίς όμως να φανεί περισσότερο ουσιαστικός. Η ελαφριά παρουσία του Filipe Soares κατέδειξε την ανικανότητά του να κρατήσει μία θέση στο ρόστερ. Οι επόμενες κινήσεις της λύσης της συνεργασίας με τον ΠΑΟΚ και την απόκτηση δύο ακόμα παικτών σε αυτή τη θέση, τις αναμένω ως δείγμα ύπαρξης κοινής λογικής στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ.

Η κακή εκμετάλλευση της δεξιάς πτέρυγας.

Ορθά ο Razvan Lucescu στόχευσε στα αριστερά της άμυνας των Κροατών, γιατί τα ανεβάσματα του Dario Melnjak άφησαν κενά.  Ταυτόχρονα όμως, είδαμε τον Khaled Narey να είναι ο αδύναμος κρίκος από εκείνη την πλευρά! Ένα ολόκληρο ημίχρονο έφυγε ανεκμετάλλευτο, με τον Γερμανό, για περίπου 35 λεπτά, να είναι απαράδεκτος στις επιλογές του. Η αλλαγή πλευράς με τον Andrija Živković ήρθε σχετικά καθυστερημένα! Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι άλλαξε κάτι θεαματικά.

...υπήρχαν παίκτες στο ρόστερ της προηγούμενης σεζόν, που είχαν εμπειρία, αλλά δεν κατόρθωσαν να φτάσουν σε αυτό που ζητούσε ο προπονητής. Το ίδιο ισχύει και για τους αντίστοιχους έμπειρους της φετινής σεζόν.

Είδαμε τον Khaled Narey να του λείπει η αποτελεσματικότητα στην τελική πάσα, ενώ οι κινήσεις του στον κενό χώρο ήταν με λογική. Ποια είναι όμως τα αίτια της αποτυχίας του Γερμανού να περάσει τη μπάλα σε κάποιον συμπαίκτη του; Σε πέντε τουλάχιστον προσπάθειες δεν μπόρεσε να ξεφύγει από το αμυντικό της κροατικής ομάδας, ο οποίος με απλή προβολή του απέκοπτε τη μπάλα. Σε μια μόνο βρήκε την μικρή περιοχή, όπου ο Γιάννης Κωνσταντέλιας μισοέκανε τη σεντερφορίσια κίνηση προς την εστία του Ivan Lučić και βέβαια, δεν βρήκε ούτε κατά διάνοια τη μπάλα.

Η αιτία της αναποτελεσματικότητας...

Η απάντηση βρίσκεται στη χαμηλή ένταση που βάζει στο παιχνίδι του ο δικέφαλος. Σ' αυτόν τον τομέα βρίσκεται πάντα ένα βήμα πίσω από τον αντίπαλο και η βαθύτερη αιτία είναι έλλειψη ασφάλειας στις κινήσεις των ποδοσφαιριστών του Razvan Lucescu. Παρατηρώ εδώ και μήνες, ότι υπάρχει ένας μικρός φόβος στις κινήσεις των ασπρόμαυρων, που αποτελούν την εκάστη 11άδα.

...Όταν όμως, αδυνατεί μια ομάδα να βρει ρυθμό, κάτι δεν πάει καλά και το πρόβλημα εντοπίζεται στους τομείς της φυσικής κατάστασης και της πνευματικής ετοιμότητας.

Ο φόβος αυτός σφίγγει τις κινήσεις των ποδοσφαιριστών και αμφιταλαντεύονται στην οποιαδήποτε απόφασή τους, ιδιαίτερα της κατεύθυνσης της κίνησης χωρίς τη μπάλα. Σε ένα τέτοιο αθλητικό πλαίσιο είναι λογικό ο κάθε Narey να δυσκολεύεται να αξιολογήσει τις επιλογές της πάσας του, καθώς οι κινήσεις των συμπαικτών του είναι αργές και μη αποφασιστικές. Έτσι, ο αντίπαλος προλαβαίνει να προβλέψει την κατεύθυνση της μπάλας, αφήνοντας τόσο τον προπονητή της ομάδας, όσο και τους φίλους του ΠΑΟΚ δυσαρεστημένους.

Υπάρχει λύση στο πρόβλημα;

Η ποδοσφαιρική φιλοσοφία του Razvan Lucescu δεν με αφήνει να δω φως στην άκρη του τούνελ. Η λογική του Ρουμάνου τεχνικού στηρίζεται στην εμπειρία του εκάστου ποδοσφαιριστή να αξιολογήσει τη στιγμή που θα δώσει φουλ ένταση και την αντίστοιχη στιγμή που θα παραμείνει στον χώρο χωρίς υψηλά επίπεδα έντασης. Εντούτοις, υπήρχαν παίκτες στο ρόστερ της προηγούμενης σεζόν, που είχαν εμπειρία, αλλά δεν κατόρθωσαν να φτάσουν σε αυτό που ζητούσε ο προπονητής. Το ίδιο ισχύει και για τους αντίστοιχους έμπειρους της φετινής σεζόν. Συνεπώς, δεν είμαι αισιόδοξος ότι ο προπονητής θα αφήσει στην άκρη τη φιλοσοφία του, προκειμένου να αλλάξει την εικόνα της ομάδας!

Το τι ακριβώς γίνεται στις προπονήσεις, πόση ένταση εφαρμόζεται και ποιες είναι οι συγκεκριμένες οδηγίες για το θέμα αυτό, δυστυχώς δεν είναι στο πεδίο της πληροφόρησής μου. Όταν όμως, αδυνατεί μια ομάδα να βρει ρυθμό, κάτι δεν πάει καλά και το πρόβλημα εντοπίζεται στους τομείς της φυσικής κατάστασης και της πνευματικής ετοιμότητας. Βασικός υπαίτιος δεν είναι άλλος από τον προπονητή. Είτε το θέλουμε, είτε όχι, από εκείνον ξεκινούν τα θετικά και τα αρνητικά και στο χέρι του είναι να τα διορθώσει. Τη διόρθωση αυτή αναμένουμε...!

Να τονίσω επιπλέον, κάτι σημαντικό. Δυστυχώς, αντικειμενικά μιλώντας και μη έχοντας στο νου μου τον Ρουμάνο τεχνικό, ο χαμηλός ρυθμός και η έλλειψη έντασης είναι στοιχεία μικρών ομάδων. Ομάδων που δεν καίγονται για πρωταθλητισμό. Να είμαστε ειλικρινείς και καθόλου προσωπολάτρες. Η αλήθεια να λέγεται!

Stratego 

Πηγή φωτογραφίας: metrosport.gr