After match. Τελικός Κυπέλλου 2021. Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ 1-2

 

Στις 22 Μαΐου 2021 ζήσαμε μια εξαιρετικά πολυδιάστατη μαγική βραδιά. Ήταν ένας τελικός, ένα παιχνίδι. Μόνο μία ομάδα θα κατακτούσε το κύπελλο. Αυτή που το ήθελε περισσότερο. Όπως αποδείχθηκε αυτή η ομάδα ήταν ο ΠΑΟΚ. Οι παίκτες του Pablo Garcia.

Είναι αλήθεια ότι σε όλη τη χρονιά, αυτοί οι παίκτες αντιμετώπισαν την αμφισβήτηση και σε μερικές περιπτώσεις έως και την απαξίωση. Έως ένα βαθμό, η αρνητική κριτική που γινόταν καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς ήταν δικαιολογημένη, καθώς ο πήχης των προσδοκιών έχει ανέβει κατακόρυφα τα τελευταία 5 χρόνια, τόσο με την κατάκτηση του θρυλικού double το 2018-2019, όσο με την συνεχόμενη για 3 έτη (2017, 2018 και 2019) κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδος. Έτσι, ο κόσμος (και αυτό δεν το πράττει μόνο ο κόσμος του ΠΑΟΚ, αλλά είναι γενικό φαινόμενο) θεώρησε δεδομένο ότι η εξέλιξη μέσα στον χρόνο είναι γραμμική και μάλιστα αυξανόμενη, επιζητώντας την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος. Η ομάδα δεν είχε τη δύναμη ανταπεξέλθει για πολλούς και διάφορους λόγους, που δεν είναι της ώρας να αναλυθούν και κάπως έτσι φτάσαμε στο τέλος της σαιζόν με τους Θεσσαλονικείς να διεκδικούν τον τίτλο του κυπελλούχου.

εκείνο που έκανε τη διαφορά ήταν η ανάπτυξη του transition από τα πλάγια (πρώτη προωθημένη πάσα), αλλά αμέσως στη συνέχεια η πάσα χτυπούσε στην πλάτη της αργής τριάδας στόπερ του αντιπάλου.

Ο Pablo Garcia παρέταξε την ομάδα με το συνηθισμένο τελευταία 3-4-3. Στη θέση του άρρωστου Γιάννη Μιχαηλίδη, δηλαδή στα αριστερά της τριάδας των στόπερ χρησιμοποίησε τον Ángel Crespo, ο οποίος είχε τον ρόλο της επιτήρησης του Youssef El-Arabi. Η αλήθεια είναι ότι σε δύο καίριες φάσεις δεν ήταν αποτελεσματικό το μαρκάρισμά του, καθιστώντας τον Μαροκινό κίνδυνο για την εστία του Αλέξανδρου Πασχαλάκη. Κατά τα άλλα η ενδεκάδα δεν είχε διαφοροποιήσεις.

Εκεί που θέλω να σταθώ, είναι στο λεπτό σημείο της ανάπτυξης του ΠΑΟΚ. Πέρα από το γεγονός ότι προτίμησε το τεχνικό τιμ να περιμένει τον Ολυμπιακό στο δεύτερο μισό του γηπέδου, εκείνο που έκανε τη διαφορά ήταν η ανάπτυξη του transition από τα πλάγια (πρώτη προωθημένη πάσα), αλλά αμέσως στη συνέχεια η πάσα χτυπούσε στην πλάτη της αργής τριάδας στόπερ του αντιπάλου. Τέσσερεις φορές το κατάφεραν οι Θεσσαλονικείς, εκ των οποίων οι τρεις με τον Michael Krmencik και η μία, η πρώτη, με τον Karol Swiderski, ο οποίος τελευταίος δεν είχε την ικανότητα να γίνει απειλητικός. Με αυτόν τον τρόπο προήλθε και το νικητήριο γκολ.

Αξίζει βεβαίως να σημειωθεί η τακτικά σωστή έμπνευση του Pablo Garcia, να περάσει τον Χάρη Τσιγγάρα στη θέση του Amr Warda, ανεβάζοντας πιο μπροστά τον Stefan Schwab και γυρίζοντας το σύστημα στο τελευταίο δεκάλεπτο σε 3-5-2, με παρτενέρ του Michael Krmencik τον μέχρι εκείνη τη στιγμή άφαντο επιθετικά Andrija Zivkovic.

Στο διάστημα 45' με 60' οι Πειραιώτες κατάφεραν να γίνουν πιο απειλητικοί, σε σημείο που η τριάδα των στόπερ του ΠΑΟΚ έδειχνε να τα χάνει. Αυτό συνέβη, λόγω της πίεσης των παικτών του δικεφάλου στα πλάγια, όταν η μπάλα ήταν στην κατοχή του αντιπάλου, με αποτέλεσμα την ελλιπή αλληλοκάλυψη στο γρήγορο passing game του, καθώς επίσης και την αλλαγή του συστήματος του Ολυμπιακού από τον Pedro Martins σε 3-5-2 με τριάδα στα χαφ, αντικαθιστώντας τον Bruma με τον Κώστα Φορτούνη. Τόσο ο André Vieirinha, όσο και ο Ángel Crespo, λόγω αυτών των δεδομένων, έχασαν τους αντιπάλους τους και αν δεν ήταν ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης σε πλήρη ετοιμότητα τα συναισθήματά μας θα ήταν σήμερα εντελώς διαφορετικά.

Μετά το 60' ο Pablo Garcia έδωσε εντολή τα δύο αμυντικά χαφ Stefan Schwab και Douglas Augusto να μην δίνουν αμυντικές βοήθειες στις πτέρυγες, ούτως ώστε να αποκλείσει κατά το πλείστον τις κάθετες μεταβιβάσεις στην πλάτη της άμυνάς του. Το κατάφερε ως έναν βαθμό και κάπου εκεί πήρε τον έλεγχο του αγώνα.

Αξίζει βεβαίως να σημειωθεί η τακτικά σωστή έμπνευση του Pablo Garcia, να περάσει τον Χάρη Τσιγγάρα στη θέση του Amr Warda, ανεβάζοντας πιο μπροστά τον Stefan Schwab και γυρίζοντας το σύστημα στο τελευταίο δεκάλεπτο σε 3-5-2 με παρτενέρ του Michael Krmencik τον μέχρι εκείνη τη στιγμή άφαντο επιθετικά Andrija Zivkovic. Με αυτό τον τρόπο ενθάρρυνε τον Σέρβο να κάνει εκείνη την εξαιρετικής έμπνευσης πάσα με το τακουνάκι προς τον Τσέχο και να σκοράρει το νικητήριο γκολ στο 90ο λεπτό, δίνοντας το τελικό χτύπημα στους Πειραιώτες. Παρατηρούμε επίσης, την δημιουργική συμμετοχή του Χάρη Τσιγγάρα και στις τρεις ευκαιρίες του ΠΑΟΚ από το 80' και μετά.

Δεδομένου ότι, τόσο ο Ολυμπιακός, σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, όσο και ο ΠΑΟΚ στα τελευταία 10 λεπτά συν τις καθυστερήσεις, έπαιζαν με τριάδα στα χαφ, εκείνο που έκρινε το αποτέλεσμα είναι η εμμονή των Πειραιωτών να σηκώνουν ψηλά την αμυντική τριάδα, αφήνοντας την ομάδα τους εκτεθειμένη στις ορέξεις των επιθετικών των Θεσσαλονικέων.

Το ερώτημα που κυριαρχεί είναι "Θα μπορούσε ο Pablo Garcia να κάνει αυτή την τακτική αλλαγή πιο μπροστά χρονικά"; "Μήπως, καθυστέρησε"; Σαφής απάντηση εννοείται ότι δεν μπορεί να δοθεί με βεβαιότητα. Εκείνο το στοιχείο όμως, που φάνηκε να επηρεάζει την εξέλιξη του αγώνα είναι η κούραση του Ολυμπιακού να πιέζει για το νικητήριο γκολ, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να ανταπεξέλθει άμεσα στην είσοδο του ξεκούραστου Χάρη Τσιγγάρα και την απελευθέρωση δημιουργικά του Stefan Schwab, από το 80ο λεπτό και μετά.

Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον συγκλονιστικά ψύχραιμο για 97+ λεπτά Αλέξανδρο Πασχαλάκη. Παρουσιάστηκε με καθαρό μυαλό όποτε το απαίτησαν οι περιστάσεις. Φλέρταρε βέβαια σε δύο στιγμές με την υπόδειξη της άσπρης βούλας από τον έμπειρο Σκωτσέζο διαιτητή Danny Makkelie, όμως αποσόβησε στις συγκεκριμένες φάσεις το γκολ για την εστία του.

Είχαμε επισημάνει σε παλαιότερο άρθρο την πλασματικά "καλή" εικόνα της αμυντικής γραμμής του Ολυμπιακού. Στον τελικό του κυπέλλου επιβεβαιωθήκαμε. Όχι ότι η αντίστοιχη τριάδα στην άμυνα του ΠΑΟΚ ήταν καλύτερη, να λέμε την αλήθεια. Όμως, οι Πειραιώτες, λόγω των διαιτητικών διευκολύνσεων καθ' όλη τη διάρκεια της σαιζόν νιώθουν πιο σίγουροι στις αμυντικές τους κινήσεις και εξ' αιτίας αυτού του γεγονότος αντιμετωπίζουν τους αντιπάλους τους υπεροπτικά, πράγμα το οποίο εκμεταλλεύτηκαν οι ασπρόμαυροι.

Με αυτά και με εκείνα, είμαστε ξανά τροπαιούχοι. Ο δικέφαλος του Βορρά κατάφερε να δείξει τρία πράγματα με την κατάκτηση του κυπέλλου:

Πρώτον, ότι έχει τα φόντα να κατακτάει το κύπελλο ακόμα και όταν αντίπαλος δεν είναι η ΑΕΚ (αυτό αποτελεί απάντηση προς κάποιους δύσμοιρους και κακεντρεχείς, που συνεχίζουν να λοιδορούν τις προηγούμενες επιτυχίες του ΠΑΟΚ στον συγκεκριμένο θεσμό.  Δεύτερον, ότι είναι σε θέση να εξηγήσει στο πανελλήνιο, πως από τη μία η βαθμολογική διαφορά δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, αλλά και ότι ο "πρωταθλητής" είναι γυάλινος, αφού δεν ήταν λίγες οι φορές που οι τρεις βαθμοί της νίκης έμπαιναν στον κορβανά του ύστερα από περίεργες διαιτητικές αποφάσεις. Τέλος, τρίτον, ότι ο  ΠΑΟΚ θα είναι εδώ και την επόμενη χρονιά. Εμείς ευχόμαστε με πιο σαφές ποδοσφαιρικό πλάνο.

Stratego 

Πηγή 1ης εικόνας: sport-fm

Πηγή 2ης εικόνας: gazzetta