Σε υψηλές πτήσεις ο δικέφαλος αετός

Το παιχνίδι με αντίπαλο την ομάδα του Περιστερίου έχει μόλις ολοκληρωθεί και η ομάδα μας γίνεται μια αγκαλιά, οι παίκτες χαμογελούν και ο κόουτς Λυκογιάννης πανηγυρίζει στο κέντρο του κύκλου με τις γροθιές υψωμένες. Κάτι καλό γίνεται στον ΠΑΟΚ το τελευταίο χρονικό διάστημα με αποκορύφωμα τον τελευταίο μήνα. Υπάρχει θετικό κλίμα, δημιουργήθηκε χημεία μεταξύ των παικτών και του προπονητικού staff και αυτή η ωραία ατμόσφαιρα βγαίνει προς τα έξω.

...ακόμη και όταν δεν μπήκαν κάποια σουτ η ομάδα μέσα από την προσήλωση στην άμυνα, απέκτησε ψυχολογία, «βραχυκύκλωσε» τον αντίπαλο...

Έπειτα από αρκετό καιρό είδαμε την ομάδα μας να έχει τον έλεγχο και το ξεκάθαρο προβάδισμα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, να διεκδικεί να πάρει το καλύτερο από κάθε επίθεση και άμυνα και να υπερτερεί του αντιπάλου σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. 

Ξετυλίγοντας το νήμα της ανάλυσης του αγώνα δεν μπορούμε παρά να εγκωμιάσουμε την σούπερ άμυνα που έπαιξε η ομάδα μας ήδη από την αρχή αναγκάζοντας το Περιστέρι σε μία σωρεία λαθών από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Οι αριθμοί τα λένε όλα. Το Περιστέρι έχοντας 20 συνολικά λάθη βυθίστηκε επιθετικά πετυχαίνοντας 66 πόντους, επίδοση που είναι ίσως η χειρότερη στη φετινή του παρουσία στο πρωτάθλημα. Βέβαια, αυτά τα λάθη δεν προήλθαν αβίαστα αν κρίνει κανείς ότι η ομάδα μας έφτασε στα 11 κλεψίματα. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Μάλκομ Γκρίφιν αρκετές φορές έκλεψε τη μπάλα από τον απρόσεκτο Ντεράν Πέτεγουέι στην προσπάθεια του τελευταίου να κατεβάσει τη μπάλα.

Με οδηγό την καλή άμυνα η ομάδα μας στάθηκε αξιοπρεπέστατα στο πρώτο ημίχρονο προηγούμενη με 10 πόντους επί του αντιπάλου. Στο δεύτερα μισό όπου τα ποσοστά ευστοχίας του μαχητικού ΠΑΟΚ ανέβηκαν και ήρθε η αύξηση της διαφοράς όπου έφτασε ακόμη και τους 25 πόντους. Στους διακριθέντες φυσικά συγκαταλέγεται ο καλύτερος και πρώτος σκόρερ του αγώνα Μπο Μπιτς ο οποίος πέτυχε 17 πόντους με τα εντυπωσιακά ποσοστά  2 στα 3 δίποντα, 3 στα 4 τρίποντα και 4 στις 4 ελεύθερες βολές. Μάζεψε και 7 ριμπάουντ και ο κόουτς Λυκογιάννης τον …ξέχασε στο παρκέ για σχεδόν 30 λεπτά. Φυσικά επιθετικά συνεισέφεραν και οι συνήθεις ύποπτοι, Γκρίφιν, Λοβ και Τέρνερ.

Στο συγκεκριμένο παιχνίδι είδαμε με ευχαρίστηση την ομάδα μας να παρουσιάζει πολύ καλό πρόσωπο αμυντικά, γεγονός το οποίο έδωσε κάποια εύκολα καλάθια στον αιφνιδιασμό. Υπήρξε παράλληλα κατά διαστήματα εντυπωσιακή μεταφορά της μπάλας στις οργανωμένες επιθέσεις, όπου η μπάλα περνούσε από όλους τους παίκτες με υπομονή μέχρι να βρεθεί κάποιος αμαρκάριστος στο τρίποντο ή μέχρι να εντοπιστούν οι ανοιχτοί διάδρομοι που έδωσαν δυναμικά lay-up. 

Στα ενθαρρυντικά στοιχεία συγκαταλέγεται  και το γεγονός ότι ακόμη και όταν δεν μπήκαν κάποια σουτ η ομάδα μέσα από την προσήλωση στην άμυνα, απέκτησε ψυχολογία, «βραχυκύκλωσε» τον αντίπαλο και στη συνέχεια σούταρε χωρίς άγχος αυξάνοντας τα ποσοστά ευστοχίας της. Με άλλα λόγια δεν αγχώθηκε ότι ο αντίπαλος θα μας ισοφαρίσει καθώς σε ορισμένες περιπτώσεις οι παίκτες του Περιστερίου δεν κατάφεραν καν να εκδηλώσουν επίθεση.

Ισχύει άραγε στο μπάσκετ ότι όλα ξεκινούν από την άμυνα; Ίσως αυτό στην άλλη όχθη του ατλαντικού ακούγεται σαν ανέκδοτο, στο θεαματικότερο πρωτάθλημα του κόσμου όπου δεν υπάρχουν άμυνες, για την ομάδα όμως αποτελεί μία αναγκαία συνθήκη ώστε να περιορίσουμε το παθητικό μας και να κυνηγήσουμε ακόμη και τη νίκη με ένα χαμηλό σκορ. Διότι όσο δεν σκοράρει ο αντίπαλος, μπορούμε να αναπτυχθούμε επιθετικά εφαρμόζοντας διάφορες μεθόδους για να πετύχουμε καλάθι, και όταν αυτά αρχίσουν να μπαίνουν, όπως έγινε στην τέταρτη περίοδο με τα τρίποντα του Μπο Μπιτς θα μπορούμε να μιλάμε για θρίαμβο.

Έπειτα από αρκετό καιρό είδαμε την ομάδα μας να έχει τον έλεγχο και το ξεκάθαρο προβάδισμα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, να διεκδικεί να πάρει το καλύτερο από κάθε επίθεση και άμυνα και να υπερτερεί του αντιπάλου σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Ο κόουτς Λυκογιάννης κατάφερε να τονώσει τον εγωισμό των παικτών μας, να δημιουργήσει ένα οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια, με το να ζητάει συγκεκριμένα πράγματα στον αγωνιστικό χώρο από τον κάθε κρίκο της ασπρόμαυρης αλυσίδας, να δίνει τα εύσημα στους παίκτες και να στρέφεται στην κερκίδα μετά το τέλος του αγώνα ευχαριστώντας τον κόσμο και πανηγυρίζοντας μαζί του.

Συγχαρητήρια στο μπασκετικό οργανισμό που λέγεται ΠΑΟΚ, που καταφέρνει τόσο από διοικητικής και οικονομικής πλευράς όσο και από αγωνιστικής θέλησης και μαχητικότητας  να μας κάνει υπερήφανους αλλά και ανυπόμονους να βρεθούμε στο παλατάκι μας και να θαυμάσουμε από κοντά την ομάδα μας.

 

Barlow