Η βίαιη αποκοπή του «γόρδιου δεσμού» ΠΑΟΚ - Boto, ίσως ισορροπήσει την ομάδα...

Η εξαναγκαστική φυγή του Πορτογάλου τεχνικού διευθυντή José Boto, ήρθε να γαληνεύσει κάπως τα μπερδεμένα νερά στα οποία πλέει το ασπρόμαυρο καράβι. Μια ακριβή επιλογή χωρίς την απαραίτητη υποστήριξη ήταν a priori καταδικασμένη σε αποτυχία. 

Η πρόσληψη José Boto ήταν εξαρχής ένα εγχείρημα πολύ τολμηρό, ανάλογο της προσπάθειας κατάσβεσης πυρκαγιάς εν μέσω ισχυρών ανέμων, ενώ διάφοροι "καλοθελητές" αναζωπυρώνουν τις σβησμένες εστίες (για να είμαστε στο κλίμα των ημερών)! Η προσθήκη του στο επιτελείο της διοίκησης του δικεφάλου πίεσε καταστάσεις βγάζοντας ανθρώπους της έξω από τα νερά τους, μακριά από την πατροπαράδοτη πεπατημένη. Για την οποία πεπατημένη δεν θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω με ευκολία επιτυχημένη!

Η λογική του Πορτογάλου, όπως μας την εξήγησε άπαξ, σε εκείνη τη μοναδική παραχωρηθήσα συνέντευξη τύπου, ήταν να φέρει κέρδη στον ΠΑΟΚ με την πώληση νεαρών ποδοσφαιριστών, οι οποίοι θα προέρχονταν από διάφορα μέρη του πλανήτη και θα είχαν παραγωγική ηλικία, ώστε να αφήσουν το λιθαράκι τους στη δημιουργία ανταγωνιστικής ομάδας. Επ' ουδενί δεν είχε μοναδικό στόχο τη δημιουργία ενός ΠΑΟΚ που θα διεκδικεί τίτλους. Αν θέλετε, αυτός ο τελευταίος σκοπός ήταν πολύ πολύ μακροχρόνιος, με ό,τι αυτό συνεπάγετο στην ψυχολογία του κόσμου, αλλά και στην έλλειψη συγκέντρωσης, που όπως αποδείχθηκε, εξέπεμψε ο προπονητής της ομάδας. 

Η ύπαρξή του στο team έφερε συγκρούσεις και έριδες, κυρίως λόγω της παρουσίας του Razvan Lucescu. Όσο και αν δε συμφωνώ με τη λογική του Ρουμάνου τεχνικού σε ένα - δύο θέματα ποδοσφαιρικής διαχείρισης, είναι πέρα για πέρα αλήθεια, ότι αυτός δεν έμεινε στον ΠΑΟΚ για να περνά την ώρα του. Του αρέσει να ζει σε ρυθμούς που η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο. Δεν αρκείται σε χλιαρές καταστάσεις. Η περσινή μερική αδιαφορία του, επιβεβαιώνει πλήρως αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό της ιδιοσυγκρασίας του και είναι έως έναν βαθμό δικαιολογημένη, αλλά όχι απαραίτητα και σεβαστή, κατά την ταπεινή μου άποψη.

Ο José Boto αποδυνάμωσε με τις επιλογές του το ρόστερ του δικεφάλου, όχι γιατί ήταν ο ίδιος ανεπαρκής, έτσι γενικά και αόριστα, αλλά γιατί η πλειοψηφία των νεοφερμένων δεν ταίριαζαν στις απαιτήσεις του τεχνικού της ομάδας. Ο μεν Πορτογάλος έχει μια πιο ντελικάτη, τεχνοκρατική θα έλεγε κανείς άποψη για το σύνολο των παικτών που πρέπει να απαρτίζουν το ρόστερ, σε σχέση με την άποψη του Razvan Lucescu, που θεωρεί ότι εκείνο θα έπρεπε να έχει πιο "αντρικά" χαρακτηριστικά.

Τελικά, τη σεζόν που μας πέρασε ο Ρουμάνος τεχνικός προσπάθησε να φτιάξει, κατά την ιστορική πλέον παοκτσίδικη ρήση, αστακομακαρονάδα, έχοντας στη διάθεσή του... σαρδέλες, με τα γνωστά αποτελέσματα! Θα μπορούσε βέβαια, να πετύχει πολλά περισσότερα αν δεχόταν με περισσότερο ζήλο το «πλάνο» της διοίκησης.

Με δεδομένο, ότι η διοίκηση του δικεφάλου είχε με τις ευλογίες της επιτρέψει τη συνύπαρξη δύο διαφορετικών λογικών μέσα στην ομάδα, μόνο η ίδια θα μπορούσε να κόψει αυτόν τον γόρδιο δεσμό. Και όπως είναι γνωστό, όλοι οι... μπερδεμένοι δεσμοί, τελειώνουν με βία. Απομάκρυνε τον José Boto με συνοπτικές διαδικασίες, επιστρέφοντας στη λογική της ενίσχυσης με γνώμονα το σκεπτικό του προπονητή και την ευκαιριακή συγκυρία ύπαρξης διαθέσιμων επιλογών. 

Ωστόσο, η έλλειψη τεχνικού διευθυντή στο οργανόγραμμα του επιτελικού τμήματος, θα πρέπει να προβλημaτίσει τους πάντες. Όλα τα football clubs που θέλουν να σέβονται τον εαυτό τους, έχουν την ανάγκη ενός σχεδίου, ενός μπούσουλα, επί του οποίου θα βαδίζουν μακροχρόνια, αλλά στοχευμένα! 

Από εδώ και έπειτα τι θα γίνει; Θα υπάρξει όντως μεταβατική περίοδος, κατά την οποία θα αναζητηθεί αντικαταστάτης του José Boto; Ή εναλλακτικά, θα επιστρέψουμε στη λογική "ψάχνω έναν ψηλό φορ, άντε να δούμε ποιος είναι εύκαιρος στην αγορά;" Και αν το δεύτερο σενάριο φαντάζει υπερβολικό, πώς αλλιώς θα το διατυπώναμε από τη στιγμή που ξέρουμε, σύμφωνα με καταγεγραμμένη δήλωση του προπονητή της ομάδας ότι δεν εμπλέκεται σε μεταγραφικές αποφάσεις; 

Ερωτήματα που σίγουρα θα απαντηθούν στη διάρκεια της σεζόν, αρκεί να μη πληρώσει η ομάδα για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά άλλο ένα ρίσκο, σε αυτή την κομβική, αλλά πρώιμη φάση του ευρωπαϊκού ταξιδιού, το οποίο εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να είναι όσο πιο μακρύ γίνεται.

Stratego 

Πηγή φωτογραφίας: gazzetta.gr