Ο στρουθοκαμηλισμός, η συγνώμη και η ωρίμανση του Jack Daniels!

Τι και αν ο ΠΑΟΚ προηγούταν έως και το 93ο λεπτό με 2-1 επί του Αστέρα Τρίπολης; Τι και αν ήταν σαφώς καλύτερος από τον αντίπαλο του καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα; Στο φύλλο αγώνα γράφτηκε ότι οι Αρκάδες κατάφεραν να κλέψουν τον βαθμό από τους Μακεδόνες. Ή καλύτερα, ο ΠΑΟΚ κατάφερε να πετάξει δύο βαθμούς εξέχουσας σημασίας.

Πρόκειται περί κατορθώματος και ως τέτοιο μένει πλέον στην ιστορία. Όχι ότι ο δικέφαλος του Βορρά δε μας έχει συνηθίσει σε τέτοια... κατορθώματα! Αλλά, ήταν ότι συνέβη κόντρα στο momentum που με τόσο κόπο έχτισαν οι παίκτες του Razvan Lucescu.

Σε τέτοιου είδους παιχνίδια η τακτική ανάλυση αφήνει τη θέση της στο κυνήγι των αιτιών που προκάλεσαν αυτή τη ζημιά. Περί ζημιάς, βεβαίως, πρόκειται!

Ο... στρουθοκαμηλισμός!

Είναι φορές που η αγάπη μας για την ομάδα καλύπτει με ένα διάφανο μεν, αλλά ισχυρό πέπλο τα μάτια μας, παροτρύνοντάς μας να στρουθοκαμηλίζουμε. Στην Τρίπολη βγήκαν στην επιφάνεια αδυναμίες, κυρίως ψυχικής φύσεως.

Λένε ότι όταν κάτι το θέλεις πολύ, το σύμπαν σε βοηθά να το πραγματοποιήσεις. Τι συμβαίνει στην περίπτωση που δεν έχεις χωνέψει ότι μπορείς να καταφέρεις έναν σημαντικό στόχο; Η απάντηση είναι προφανής! Στην πιο επίκαιρη εκδοχή της, αυτή είναι ότι παθαίνεις... Τρίπολη!

Στις απαθείς κινήσεις των παικτών του δικεφάλου, κυρίως στο τελευταίο 20λεπτο, αντικατοπτριζόταν η πεποίθηση ότι δεν παίζουν στο ΠΑΟΚ. Δεν παίζουν στην ομάδα που ο στόχος είναι πάντα το αδύνατο! Δεν ένιωθαν ότι σε αυτά τα παιχνίδια δεν παίζει κυρίαρχο λόγο η στρατηγική, παρά μόνο η θέληση να σε βρει το σφύριγμα της λήξης νικητή.

Σίγουρα, τέτοια ματς δεν είναι ντέρμπι. Λείπει από αυτά το κίνητρο που θα φέρει συγκέντρωση στο νου και όρεξη για ωραίο ποδόσφαιρο. Ωστόσο, σε αυτά δείχνεις το κατά πόσο μπορείς να αντέξεις τον πρωταθλητισμό. Ο Dušan Bajević είχε ως δόγμα του την κατάκτηση των νικών απέναντι σε ομάδες χαμηλότερου βεληνεκούς, οι οποίες νίκες θα τον οδηγούσαν σίγουρα στην ανάδειξη πρωταθλητή! Κάτι ήξερε!

Σε καμία των περιπτώσεων δεν έφταιξε η διαχείριση των αλλαγών από τον Razvan Lucescu. Όποιος υποστηρίζει κάτι τέτοιο μικραίνει τον ΠΑΟΚ. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι χρειάζεται ένας προπονητής να φτάσει σε υπερδιέγερση σκέψης για να βρει τη μία ή την άλλη λύση για να κρατήσει το 0-2 μετά το... 90ο λεπτό, απέναντι σε έναν ακίνδυνο αντίπαλο! Έλεος!

Μέχρι τώρα, για τους βαθμούς που άφησε πίσω του ο δικέφαλος, λέγαμε ότι αιτία ήταν ότι δεν "κλείδωνε" τα παιχνίδια με δεύτερο γκολ. Χθες το... "κλείδωσε", μόνο που η κλειδαριά ήταν από τα Lidl..!

Το έμψυχο υλικό που δεν έχει (ακόμη) τα φόντα για πρωτάθλημα

Συμπερασματικά, μπορούμε πλέον με σιγουριά να πούμε ότι ευθύνονται κατά ένα συντριπτικό ποσοστό οι ίδιοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ. Όπως, αντίστοιχα, μπορούμε να δεχτούμε ταπεινά ότι τις χρονιές που οι ασπρόμαυροι" καθάριζαν" τέτοια παιχνίδια, ήταν καθαρά αποτέλεσμα ποιότητας παικτών. Όχι βέβαια κατ' ανάγκη μεγάλης ηλικίας, αλλά ισχυρής θέλησης και αυτογνωσίας. Είχαν δηλαδή την ποδοσφαιρική φιλοσοφία ότι άπαξ και προηγηθήκαμε 0-1, το... ματσάκι τελείωσε! Αυτή η νοοτροπία αγνοείται! Καλύτερα, θα λέγαμε ότι έχει επικηρυχθεί!

Χθες, η απαράδεκτη μαλθακότητα των παικτών με τον τιμημένο δικέφαλο στο στήθος, δεν κατάφερε να κρυφτεί πίσω από την σχετική ανικανότητα των αντιπάλων ποδοσφαιριστών. Έχω την εικόνα μπροστά μου. Ταξιδεύω στο χρόνο και βλέπω να ξεφυσούν όλο ανακούφιση μόλις ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη και τυχαίνει να βγήκε αναίμακτα το μεροκάματο.

Μια μεγάλη συγνώμη!

Αυτό το βλέπαμε, αλλά δε μιλούσαμε. Είχαμε την εντύπωση πως είναι παροδικό φαινόμενο και μαζί με την αγωνιστική ανάταση θα άλλαζε η εικόνα. Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν όσοι είχαν τις επιφυλάξεις τους για την αναποτελεσματικότητα του συνόλου.

Οφείλω μια τεράστια συγνώμη στον Razvan Lucescu! Εμείς που είμαστε εκτός προπονήσεων είχαμε μια λανθασμένη εικόνα στο μυαλό μας, η οποία μας επέτρεπε να ονειρευόμαστε. Μας έδειχνε έναν δρόμο εικονικής πραγματικότητας και οι απαιτήσεις μας ήταν αρκετά υψηλές. 

Εκείνος, γνώστης των βαθύτερων αιτιών των στραβοπατημάτων, παρουσιαζόταν στις συνεντεύξεις τύπου, έξυπνα (πονηρά ενίοτε) συγκρατημένος, εκφράζοντας αυτήν ακριβώς την αμφιβολία. Στέλνοντας παράλληλα το ξεκάθαρα μήνυμα, ότι δεν πρέπει να περιμένουμε πολλά από αυτό το σύνολο. Όχι γιατί δεν πιστεύει ότι μπορεί να αποκτήσει τη λεγόμενη ηγεσία, αλλά ότι αυτή είναι αποτέλεσμα χρονοβόρων ζυμώσεων!

Μαζί με τη συγνώμη μου, δηλώνω τη συμπαράσταση στον Ρουμάνο προπονητή. Αντιλαμβάνομαι τη  μοναξιά της επίγνωσης της αλήθειας, όταν όλοι μας προσπαθούσαμε (καλοπροαίρετα και χωρίς μισαλλοδοξίες) να επισημάνουμε τα λάθη του. Πλέον η ομάδα είναι στα χέρια του. Εμείς πρέπει να περιμένουμε όπως οι συνεπείς εργάτες στο αποστακτήριο ωρίμανσης του Jack Daniels!

Stratego 

Πηγή φωτογραφίας: inpaok.com