Αποτίμηση της σεζόν 2021-2022

Η φετινή σεζόν ήταν ιδιαίτερα αλλοπρόσαλλη. Πριν από κάθε αγώνα ένα τεράστιο ερωτηματικό αβεβαιότητας πλανιόταν στις τάξεις των ασπρόμαυρων. Άλλοι έλεγαν ότι θα παρουσιαστούν προσηλωμένοι στο ημερήσιο στόχο τους και άλλοι υποστήριζαν ότι θα βγάλουν πολλές από τις αδυναμίες τους. Ύστερα από κάθε αγώνα περίεργα και αντικρουόμενα συναισθήματα αναδύονταν, σε απόλυτη όμως αρμονία με την έννοια του δικέφαλου αετού, ο οποίος κοιτάζει ταυτόχρονα προς τη δύση και την ανατολή.

Ο τελικός κυπέλλου 2022

Όσο περίεργα κύλησε η χρονιά, άλλο τόσο περίεργα έληξε. Ο τελικός κυπέλλου Ελλάδος της 21ης Μαΐου έχει αντιφατικά στοιχεία. Στοιχεία που ψάχνοντας δεν θα τα βρεις να συνυπάρχουν σε άλλες ελληνικές ομάδες.

Πρώτο και καλύτερο, συνάμα και σημαντικότερο, η απόλυτη κυριαρχία στον αγωνιστικό χώρο που οδήγησε σε... ήττα! Μία στιγμή αδυναμίας έφτασε για να χαλάσει τη σούπα στη στρατηγική που επέλεξε ο Razvan Lucescu. Αναφέρομαι στη φάση καταλογισμού του πέναλτι στο 30ο λεπτό, το οποίο καθόρισε τον φετινό κυπελλούχο.

Δεύτερον, η ελλειμματική αντίληψη του γηρασμένου κατά ένα χρόνο Adelino Vieirinha, δεν του επέτρεψε να ακολουθήσει τον Mijat Gaćinović που κινήθηκε μπρος στα μάτια του προς τη μικρή περιοχή. Τον ανάτρεψε, κατά τη γνώμη μου καθαρά. Αν είχε κινηθεί μαζί του και τον είχε μπροστά του δεν θα μπορούσε να συμβεί τίποτα απολύτως. Δυστυχώς, ο αρχηγός δεν μπορεί να ανταπεξέλθει πλέον σε παιχνίδια υψηλής έντασης. Όσο και αν τον αγαπάμε, πρέπει για το καλό του ΠΑΟΚ να είμαστε αντικειμενικοί.

Από εκείνη τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ βρέθηκε πίσω στο σκορ η ομάδα έπαιξε πιο άμεσα. Δεν καθυστερούσε να περάσει τη μπάλα στο χώρο του κέντρου και δεν κωλυσιεργούσε την ανάπτυξη, όπως κάνει συνήθως. Προσπάθησε να απειλήσει από τα πλάγια, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Επιπλέον, στο β' ημίχρονο κράτησε πιο σωστά τη μπάλα στην κατοχή του, χωρίς ωστόσο να γίνει έντονα απειλητικός. Έως το τέλος του αγώνα αύξανε βαθμιαία την πίεση, χωρίς ωστόσο να καταφέρει κάτι ουσιαστικό.

Τρίτον, η νιρβάνα της κατοχής της μπάλας χωρίς να όμως απειλή. Μέχρι να δεχθεί το γκολ δεν προσπάθησε να διασπάσει πρώτος την αμυντική οργάνωση των πράσινων, με αποτέλεσμα να γεμίσει άγχος, καθώς αναγκάστηκε στη συνέχεια να κυνηγήσει το σκορ. Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι η τακτική αυτή επιλογή του Ρουμάνου τεχνικού συνδέεται με την κούραση που παρουσιάζουν πολλοί παίκτες του φέτος. Το αν είναι σωστή ή όχι σηκώνει πολλή συζήτηση.

Τέταρτον, η απουσία για άλλη μια φορά σέντερ φορ. Ουσιαστικά η ήττα είναι αποτέλεσμα της έλλειψης ποιοτικού σέντερ φορ - και όχι μόνο θα έλεγα - δηλαδή του παίκτη εκείνου που θα το "παστελώσει", όπως λέμε. Επιπλέον, ο Πορτογάλος Nelson Oliveira δεν είναι, απ' όσο φαίνεται, έτοιμος να δώσει βοήθειες σε αυτόν τον τομέα. Οι διαθέσιμοι φορ Chuba Akpom και Antonio Čolak δεν στάθηκαν φέτος ψηλά στη λίστα της αποτελεσματικότητας. Ειδικά στον τελικό, και οι δύο βρίσκονταν μισό χρόνο πίσω σε αντίδραση, σε σχέση με τους αμυντικούς του τριφυλλιού, οι οποίοι δεν είναι και υψηλότερου επιπέδου.

Παρ' όλα αυτά, ο ΠΑΟΚ θα είχε τη δυνατότητα να  ισοφαρίσει αν ο Ισπανός referee έδειχνε τη λευκή βούλα στην πεντακάθαρη ανατροπή του  Alexandru Mitriță στο 95ο και τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων. Το χτύπημα από τον απλωμένο αγκώνα του Juankar, ήταν πέναλτι ίσης αξίας με εκείνο που υπέπεσε ο Adelino Vieirinha. Αναμφίβολα, επειδή ο φόβος του Παναθηναϊκού σε όλο το δεύτερο ημίχρονο ήταν έκδηλος, μας κάνει να πιστεύουμε ότι στην παράταση θα άλλαζαν οι συσχετισμοί και ο ΠΑΟΚ θα είχε πολλές πιθανότητες να γυρίσει τον αγώνα. 

Αποτίμηση...

Επιτέλους, ολοκληρώθηκε η φετινή αγχωτική σεζόν. Αυτό είναι το βασικότερο. Η παρουσία του José Boto δίνει ελπίδες για αμεσότερη και σοβαρότερη ενίσχυση του ρόστερ στη φετινή καλοκαιρινή περίοδο. Είναι κάτι που πέρυσι δεν έγινε και μας πήγε πολύ πίσω, αφαιρώντας σημαντικό τμήμα της αίγλης του club.

Εντούτοις, η χρονιά, κατά τη γνώμη μου ήταν πετυχημένη! Εξηγούμαι... Δεδομένης της υπερβολικά φορτωμένη χρονιάς, καθώς κρατήσαμε 2,5 καρπούζια στη μασχάλη μας (Europa Conference, Κύπελλο Ελλάδος και.... μισό πρωτάθλημα), διεκδικήσαμε τις πιθανότητες για είσοδο μας στους 4 του Conference League και αποκλειστήκαμε από την φημισμένη Olympic Marseille. Επίσης, καταφέραμε να αποκλείσουμε στο κύπελλο ΑΕΚ και Ολυμπιακό, φτάσαμε στον τελικό της διοργάνωσης και... καταφέραμε να χάσουμε από τον Παναθηναϊκό, ουσιαστικά χωρίς να απειληθούμε σημαντικά.

Στο δε πρωτάθλημα διατηρήσαμε τη 2η θέση, αφήνοντας άσχημες εντυπώσεις στον παρωχημένο θεσμό των play-off. Τι κι αν σε πολλά παιχνίδια ήμασταν ωσεί παρόντες (!), τελικά καταφέραμε να σώσουμε το γόητρο.

Με παίκτες που αναγκάστηκαν να επιστρατευτούν από την αφάνεια και τελικά έδωσαν το 200% των δυνατοτήτων τους, δεν μπορούσα να περιμένω κάτι περισσότερο. Ωστόσο, θα μπορούσαν αυτά τα παιδιά, που τα περισσότερα δεν θα ανήκουν στο club τη νέα σεζόν, να στεφθούν κυπελλούχοι Ελλάδος 2022! Αν γινόταν αυτό θα έλεγα ότι η χρονιά θα ήταν εντυπωσιακή...

Αναμένω με εξαιρετικό ενδιαφέρον τη συμπλήρωση του παζλ του ρόστερ της νέας χρονιάς. Ήρθε παράλληλα η ώρα για σκληρή κριτική...!

Stratego