Η φετινή αρρώστια δεν έχει γιατρειά...

Για ένα μεγάλο διάστημα, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων δεν κατάφερα να δω την ομάδα σε ολόκληρο παιχνίδι. Την Τετάρτη κάθισα να δω τον αγώνα με τον Ατρόμητο, έχοντας ομολογουμένως, συγκρατημένη αισιοδοξία, η οποία προβαλλόταν συνεχώς από τα ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ.

Η γενική αίσθησή μου για τον ΠΑΟΚ

Ακούγοντας και διαβάζοντας, ότι πλέον η ομάδα έχει στρώσει, ότι ο δικέφαλος βρίσκεται σε ανοδική πορεία και ότι ο Razvan Lucescu εκφράζει την ικανοποίηση για το γεγονός ότι οι παίκτες του, πλέον, τον ακούν και τον καταλαβαίνουν, αντιλαμβάνεστε πως ήταν για μένα μεγάλη έκπληξη το τελικό αποτέλεσμα στο Περιστέρι. Ή ισοπαλία αυτή με τον Ατρόμητο κατέδειξε το πρόβλημα του ΠΑΟΚ το οποίο κατά τη γνώμη μου δεν αφορά μία μόνο θέση, όπως επανειλημμένα γράφεται. 

Η αδυναμία του δικεφάλου πιστεύω ότι βρίσκεται στην ομαδική νοοτροπία. Οι παίκτες του Ρουμάνου προπονητή αμφιταλαντεύονται μεταξύ της εγκεφαλικής/πνευματικής ηρεμίας που πρέπει να έχουν κατά τη διάρκεια του αγώνα και της ταχύτητας που πρέπει να επιδείξουν, όταν οι περιστάσεις το απαιτούν. Έχω την εντύπωση ότι υπάρχει πρόβλημα κατανοήσεις των εντολών του Razvan Lucescu. Δεν βρίσκομαι στις προπονήσεις για να καταλάβω που ακριβώς έγκειται το πρόβλημα, δηλαδή εάν αυτό βρίσκεται στον τρόπο που της μεταδίδει ο προπονητής, ή στον τρόπο που τις κατανοούν οι παίκτες του. 

Στον συγκεκριμένο αγώνα για παράδειγμα, έχω να τονίσω ότι, εάν βγάλουμε από την ενδεκάδα τον νεαρό Γιάννη Κωνσταντέλια η ομάδα είναι καρμπόν ίδια από την αρχή της σεζόν. Είναι μία ομάδα αργή, με έλλειψη εμπιστοσύνης στις δυνατότητές της. Υπερεκτιμά τον αντίπαλο δίνοντας χώρο να παίξει το παιχνίδι του και αυτοεγκλωβίζεται σε ατέρμονες λογικές. 

Είμαι σίγουρος ότι ακόμα και η απόκτηση ενός επιτελικού μέσου με εμπειρία και ικανότητα δεν θα μπορέσει να ανατρέψει φέτος την εικόνα της ομάδας. Ο μοναδικός λόγος, που δεν μπορεί να αλλάξει κάτι είναι η απαράδεκτα νωχελική εικόνα της ομάδας στην άμυνα. Ό,τι και να γίνει στην επιτελική γραμμή, αν η αμυντική σου λειτουργία δεν είναι αντάξια των προσδοκιών, τα αποτελέσματα θα είναι δυσανάλογα. Ώρες ώρες η άμυνα θυμίζει σκορποχώρι. Όσο περνά ο καιρός, όλο και περισσότερο γινόμαστε μάρτυρες της λανθασμένης απόφασης της διοίκησης, να μην ανανεώσει τον έμπειρο Ángel Crespo!

Συμπεράσματα από τον αγώνα με τον Ατρόμητο

Ο δικέφαλος του Βορρά, έως το 40ο λεπτό ήλεγχε τον αγώνα σχεδόν απόλυτα. Ήταν το διάστημα κατά το οποίο ο Γιάννης Κωνσταντέλιας είχε την ενέργεια και απασχολούσε συνεχώς την άμυνα του Ατρομήτου. Κάθε άγγιγμά του με τη μπάλα ήταν μία έκπληξη. Με τα λάθη του και τις αδυναμίες του, αλλά και με τις υπέροχες εμπνεύσεις του έδωσε ώθηση στους ασπρόμαυρους.

Όταν, λόγω απειρίας, περιορίστηκε ο νεαρός άσος του ΠΑΟΚ, καταδείχθηκε το πρόβλημα. Ότι δηλαδή δεν υπάρχει αντάξιος συνεργάτης του. Όλοι οι υπόλοιποι είναι μεν κανονικοί ποδοσφαιριστές, με ποιότητα, αλλά όχι ταλαντούχοι. Δεν έχουν έμπνευση με τη μπάλα στα πόδια και κίνηση χωρίς αυτή, καθώς λείπει από αυτούς η διάθεση για τρέξιμο. Τους παρατηρούμε να είναι στατικοί και άτολμοι!

Ο Stefan Schwab, με την ικανότητα που έχει για άμεση μετάβαση ενισχύει το επιθετικό ποδόσφαιρο, στυλ απαραίτητο λόγω της αλλαγής των κανονισμών του ποδοσφαίρου. Με αυτό το στυλ παιχνιδιού, που βοήθησε πολύ στη συνεχή πίεση επί της άμυνας του Ατρομήτου, βοήθησε στην εικόνα επικράτησης του ΠΑΟΚ επί του γηπεδούχου.

Το γκολ και η επανάπαυση!

Στο 23ο λεπτό, ο Γιάννης Κωνσταντέλιας με την οξυδέρκειά του, πάσαρε κάθετα στον Nélson Oliveira και ο τελευταίος πλάσαρε σωστά και νίκησε τον Ανδρέα Γιαννιώτη. Το γκολ αυτό προσπάθησε ο ΠΑΟΚ να το κεφαλαιοποιήσει, πιέζοντας για ένα δεύτερο, το οποίο δεν ήρθε ποτέ!

Γύρω στο 40ο λεπτό, η εικόνα της ανωτερότητας του δικεφάλου ξαφνικά κατέπεσε! Η παράλογη απόφαση των μεσοαμυντικών μας να επιστρέφουν τη μπάλα στον Dominik Kotarski, έδωσε το σύνθημα στους παίκτες του Chris Coleman να πιέσουν την άμυνά μας, αναδύοντας και πάλι το πρόβλημα της έλλειψης οργάνωσης και ψυχραιμίας.

Η ισοφάριση...!

Μετά το 50ο λεπτό η ομάδα του Razvan Lucescu άρχισε να ξυπνά! Δημιούργησε επικίνδυνες καταστάσεις στην εστία του Ανδρέα Γιαννιώτη, χωρίς όμως να έρθει η μεγάλη φάση. Υπήρξε έλλειψη συγκέντρωσης και αποφασιστικότητας. Κατά το κοινώς λεγόμενον, έλειπε ο ποδοσφαιρικός... τσαμπουκάς!

Στο 71ο λεπτό, σε μια ανύποπτη φάση, η άμυνα του ΠΑΟΚ κοιμήθηκε και η κεφαλιά του Αυστριακού Andreas Kuen βρήκε εκτός θέσης τον Dominik Kotarski, φέρνοντας το παιχνίδι στα ίσια!

Τρεχάτε ποδαράκια μου...

Από την ισοφάριση και μετά η ομάδα προσπάθησε, αλλά η απειρία του Γιάννη Κωνσταντέλια, η αδυναμία του Brandon Thomas να σταθεί όρθιος μέσα στη μεγάλη περιοχή του Ατρομήτου και οι ερασιτεχνικές σέντρες δεν μπορούσαν να μας χαρίσουν τη νίκη.

Ειδικά, οι βεβιασμένες επιλογές για σέντρα χωρίς στόχο έφεραν περισσότερο εκνευρισμό! Αλήθεια, πότε θα αντιληφθούν οι παίκτες μας ότι παιχνίδια σαν αυτό με τον Ατρόμητο θα πρέπει να παίζουν τη μπάλα στο χορτάρι; Επιτέλους, είναι πιο ποιοτικοί από τους αντιπάλους μας. Πότε άραγε θα το καταλάβουν;

Εμείς κάνουμε υπομονή και αναμένουμε τη στιγμή που η ομάδα θα αρχίσει να λειτουργεί με μεγαλύτερο δέσιμο. Να μεστώσει και να γίνει πιο συμπαγής. Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο! Πράγμα που ακυρώνει τους διθυράμβους για τη «δεμένη» ομάδα των φιλικών! Δυστυχώς, τα επίσημα παιχνίδια δεν είναι φιλικά. Μη φτιάχνουμε δικές μας εικόνες στο μυαλό. Η πραγματικότητα μας διαψεύδει. Λίγη σοβαρότητα επιτέλους..!

Stratego 

Πηγή φωτογραφίας: sport.news-24.gr