Dr. Jekyll και Mr. Hyde. Η Αυτοεκπληρούμενη προφητεία!

Βλέποντας τον Andrija Živković να σπρώχνει στο 90+6' τον Thierry Moutinho και ο τελευταίος να πέφτει μέσα στη μεγάλη περιοχή του ΠΑΟΚ, δεν ένιωσα έκπληξη. Δεν κοίταξα γύρω μου να δω πώς αντιδρούν οι φίλοι μου. Το δέχτηκα. Στο τέλος τέλος, το ανέμενα! Δεν ήταν κάτι ξαφνικό. Η αρνητική ενέργεια έχει απλώσει και πάλι πάνω από τα κεφάλια μας.

Μπορεί, η φάση αυτή να μετατράπηκε καλώς, από πέναλτι σε φάουλ έξω από τη μεγάλη περιοχή, αλλά ακόμα πέναλτι να έδινε ο Βαγγέλης Μανούχος, θα το δεχόμασταν, έτσι όπως ήταν η ψυχολογία όλων. Για να μην μιλήσω για τη μοιρολατρία της στιγμής της εκτέλεσης του φάουλ και την έκπληξη που είδαμε τον Dominik Kotarski να διώχνει τη μπάλα, με σχετική δυσκολία!

Είναι ειλικρινά απόκοσμο αυτό που συμβαίνει. Έχει γίνει πλέον νομοτέλεια! Κάποιος γυρίζει τον διακόπτη και αλλάζει η σκέψη των πάντων μέσα στην οικογένεια του δικεφάλου. Και να πεις ότι ο Andrija Živković δεν είναι έμπειρος! Να πεις ότι οι Nélson Oliveira, Diego Biseswar, Stefan Schwab, Jasmin Kurtić και Ingi Ingason, που βρίσκονταν στο γήπεδο εκείνα τα τελευταία λεπτά, δεν έχουν πολλά κιλά εμπειρίας για να κρατήσουν τη μπάλα, ροκανίζοντας το χρόνο; Μην ακούω για έλλειψη ποιότητας. Με τον Λεβαδειακό παίζω! Σε τέτοιες στιγμές φαίνεται αυτή και αρκούν 3 ή 4 παίκτες για να αλλάξουν το ρυθμό του αγώνα. Υπήρχαν αυτοί στον αγωνιστικό χώρο, δεν έλειπαν.

Κατά τη γνώμη μου, όλο αυτό που συμβαίνει είναι αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Πιστεύω, ότι το μυαλό του κάθε παίκτη, που είτε βρίσκεται μέσα στον αγωνιστικό χώρο εκείνη τη στιγμή, είτε κάθεται στον πάγκο, σκέφτεται "να δεις που θα γίνει η στραβή, αν δεν μπει το δεύτερο γκολ". Το γκολ δεν έρχεται και τα μαύρα σύννεφα θολώνουν τη σκέψη όλων.

Νομίζω ότι και ο λαός του ΠΑΟΚ αρέσκεται σε εντάσεις και μυστήρια. Έχει τάση προς την αποθέωση, αλλά και προς την... σταύρωση! Δεν ικανοποιείται σε ήρεμες καταστάσεις. Θέλει την ένταση. Ζητά την αλλαγή και βαριέται τη σταθερότητα. Μόνο όταν αυτή φαίνεται ότι οδηγεί σε κάτι καλό, αλλάζει την στάση του και στηρίζει αυτό που βλέπει, παραμερίζοντας τυχόν αρνητικά σημεία.

Είναι κρίσιμο το σημείο αυτό για την εξέλιξη της πορείας του ΠΑΟΚ. Χρειάζεται υπομονή με κριτική προς βελτίωση της ομάδας. Χρειάζεται να καταδεικνύουμε τα στραβά, αλλά παράλληλα να μην είμαστε μηδενιστές. Χρειάζεται να στηρίξουμε το πλάνο, γιατί όπως λένε οι προπονητές, ένα κακό σύστημα είναι καλύτερο από καθόλου σύστημα. Έτσι, έχουμε το πλάνο μας, με τα στραβά του και τις αδυναμίες του, με τα καλά του και την προοπτική του. Αλλά, πηγαίνουμε προς μία κατεύθυνση. Διορθωτικές κινήσεις μπορούν να γίνουν και θα γίνουν.

Πρέπει να σηκώσουμε κεφάλι. Δεν είναι αυτή η εικόνα της ομάδας του ΠΑΟΚ!

Η πρόταση είναι μία. Επίθεση!

Πιο επιθετικό σχήμα, θα προσδώσει στην ομάδα την έναρξη της αντεπίθεσης. Θα ανοίξει το παιχνίδι και θα ξεδιπλωθεί η φαντασία των παικτών. Χρειάζεται να υπάρχουν νεαρά παιδιά στην επίθεση, σε συνδυασμό με τους έμπειρους. Θέλουμε τρέξιμο και κίνηση. Ντρίπλες και διείσδυση. Όχι στατικότητα. Όχι προβλεψιμότητα. Τουλάχιστον, μέχρι να δείξει η ομάδα τις ικανότητές της. Γιατί τα παιδιά αυτά δεν είναι τυχαία στον ΠΑΟΚ. Ειδικά τα μικρά, ήρθαν για να παίξουν! Και υπάρχει μπόλικο ταλέντο.

Ο coach έχει τον τρόπο να ανοίξει λίγο την ομάδα μπροστά. Στην άμυνα θα πρέπει να είναι σφιχτή. Μπροστά όμως, πρέπει η ομάδα να γίνει φόβητρο. Να μεταστρέψουμε τον δικό μας μοιρολατρικό φόβο σε φόβητρο για τον αντίπαλο. Άφησε επιτέλους, αγαπητέ Razvan Lucescu, να φανεί η δημιουργικότητα. Αποτίναξε τη μιζέρια με την αποφασιστικότητα και δεν θα το μετανιώσεις! 

Stratego 

Πηγή φωτογραφίας: gazzetta.gr